Καλησπέρα
Το όνομα μου είναι Μάριος και είμαι από την Αθήνα , για την ακρίβεια λίγο έξω από την Αθήνα , για την ακρίβεια καμιά 200αριά χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα , για την ακρίβεια δεν είμαι από την Αθήνα αλλά έτσι δεν λέμε όλοι μας ;
Ήρθα στην Αθήνα πριν λίγα χρόνια θέλοντας να ξεφύγω από τα κατεστημένα της επαρχίας , από το σκεπτικό ότι για να είσαι σωστός ''Αντρας'' πρέπει να κάθεσαι στο καφενείο περιμένοντας όλη την δουλειά σου να στην πραγματοποιήσουν κάποιοι άλλοι και να ακολουθείς πιστά το σύνολο..........Το γεγονός αυτό με έκανε να σκεφτώ οτι μήπως δεν διαφέρουμε πολύ από τα ''ζα'' που έχουμε στα χωράφια;
Πότε έρχεται η στιγμή που λές οτι δεν πάει άλλο (;) , για εμένα ήρθε μια ωράια μέρα, καλοκαιρινή, όταν απόφάσισα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος. Άγνωστο επάγγελμα για το '' τόπο'' μου , μια υπέροχη ευκαιρία να πάω στην Πρωτέυουσα για να μπορέσω να ζησω όπως θέλω και επιθυμώ.
Έφτασα στην Αθήνα γεμάτος όνειρα και σκέψεις για το τι θα ακολουθήσει.............Διασκεδαση........Παρτυ........Γνωριμίες............Εργασία...........Έρωτας....... Σεξ......... Φιλίες....... Σχέσεις..... Γενικά όνειρα που ανακάλυψα οτι για να τα πραγματοποιήσεις θέλει χρόνο, τρέξιμο και σίγουρα πολυ αλκοόλ , προφυλακτικά και DEPON .
Σήμερα εργάζομαι σαν αρθρογράφος και φωτογράφος σε περιοδικό , το πέτυχα σχεδον , μόνο που δεν γράφω αυτά που θέλω και όπως τα θέλω.
Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι , είναι καλύτερα όταν σου προσφέρουν ένα παρόμοιο όνειρο με το δικό σου να συμβιβαστείς ή να το προσαρμόσεις στα ''θέλω'' σου; Μας δίνεται η δυνατότητα για μία διέξοδο πάντα ή όταν δεν συμβιβαζόμαστε ρισκάρουμε να χάσουμε τα πάντα;
